H.GÜRER
6 Ağustos 2009
’’Öyle alçak
bir kapıdır ki açlık, geçilmesi zaruri oldu mu,
insan artık ne
kadar büyükse,
(Victor Hugo)
“Açlık; Gözlerde fersiz
bir ışık karanlığı, / Sarı benizlerde dolaşan izler / Mecalsiz kalan dizler
gibi / Dolaştı tüm dünyayı... Açlık; Yalnızlığın ve kimsesizliğin / Zulme
mahkûm yollarında / Acı bir feryadın tükenen sesiydi… Açlık; Kâh karşımıza kara
Afrika olup çıktı,/ Kâh Afganistan’da savaş mağduru / Hindistan’da hint
fakiri,/ Çöller durduramadı bu hızlı yürüyüşü / Kıtalar atladı,/ Umuda
yolculuktu bu;/ Pastadan değil,kuru bir ekmekten / Payını istiyor,/ Ve
insanlığın üzerine yürüyor. (…)
