Rıza Baba ve Gule Ananın Anısına…
H.GÜRER
30 Haziran 2020
Herkesin şu yaşamda biyolojik bir ana ve babası olur. Kimilerinin bir de maneviyatta ana-babaları olur. Bizim ise manevi ana ve babamız çoktu. Çünkü dostlarımızın her biri bizim için kardeşten öteydi. Onları doğuran, büyüten, var eden, yetiştiren ve dostumuz olma güzelliğini yaşamamıza vesile olan her ana-baba da bizim için aynı değerdeydi. Öyle evlatlar yetiştirdikleri için...
Buradaki amacım “Eski dostluklar-eski zamanlar iyiydi” duygusallığına girip geçmiş güzel şeylerden bahsetmek değil, (duygusallık güzel ve insanı var eden temel olgu, ancak bu, çirkinleştirilen şu dünya da büyük kusur haline getirildi!) yaşadığımız an ile kurulan ilişkinin ve evrilen yaşamsal prensiplerin, yaşam ve düşünüş tarzının, sevgi, sadakat, samimiyet, dostluk ve aşkın dejenerasyonuna küçük bir dokunuş ve bir de tabi ki ölçülemez bir zaman parçasının küçücük bir zerreciğini Gule Ana ve Rıza Baba şahsında size anlatmak istiyorum...
